Ode aan jou, gulle vriend!

Wie 2 jaar geleden mijn avonturen in Senegal heeft gevolgd, zal zich ongetwijfeld het verhaal herinneren waar ik met een deel van het geld van een gulle donor (een bevriend koppel van mijn ouders) 2 nieuwe barakken inrichtte voor zo’n 20 straatkinderen die in verschrikkelijke omstandigheden leefden. Destijds wilden zij dit anoniem schenken, de lof en eer die hen toekwam voor het mooie gebaar wuifden ze vriendelijk weg. Ik ga ook nu die anonimiteit niet doorbreken uit mijn diepste respect voor hen. Ze hebben mij gesteund van dag 1 en zijn mij blijven steunen in al wat ik deed voor de projecten.
Een ode is vandaag, jammer genoeg in slechte omstandigheden, meer dan op zijn plaats. De man van het koppel is momenteel stervende, ik wil vooral zijn vrouw en de ganse familie heel veel sterkte wensen om hem in deze laatste uren van zijn leven bij te staan.
Bedankt voor wat jullie voor mij en voor mijn Afrika-kindjes deden. Jullie hebben mij zo fel gesteund in mijn enthousiasme en dankzij jullie heb ik enkele kinderen een betere tijd en een beter huis kunnen geven. Ik vertrek nu dinsdag naar Togo en zal dus fysiek geen afscheid kunnen nemen. Het is een troost te weten dat wanneer jullie van elkaar afscheid zullen nemen, ik opnieuw bij de Afrika-kindjes zal zijn. Bij deze wil ik heel graag persoonlijk en ook in naam van de kindjes met volgende woorden afscheid nemen.
Ode aan jou, gulle vriend!
Wetend dat je aan je laatste vlucht begint
Hopend dat je je pijn reeds bent vergeten
Als een rups ontdaan van haar cocon
Mag je eindelijk vlinder heten
Dat niets je laatste vlucht weerhoudt
Omhoog naar het licht van boven
Waar je in het land vol orchideeën komt
Daarin kunnen wij geloven
Maar telkens weer zullen wij je tegen komen
Als het verdriet eenmaal is verstomd
De angst en pijn zijn weggenomen
Zullen we samen door het landschap vol orchideeën gaan
Want je zit nu eenmaal in ons hart
Daarom kunnen wij je laten gaan.