Een thriller van een start

Daar stonden we dan, mijn nichtje Christel en ikzelf, gepakt met zo'n 140 kilo bagage in het gezelschap van onze familie. Aangezien we meer bagage dan normaal voorzien konden meenemen ging ik voor alle veiligheid bij de balie van Air Maroc even checken. Pas de problème Madame, tout est reglé... Kennen jullie de film "The Game" met Michael Douglas waarin hij in allerlei benarde en akelige situaties terecht komt en waar uiteindelijk blijkt dat zijn vrienden voor zijn verjaardag het allemaal hebben opgezet ? Even gedacht dat ze met ons het ook geflikt hadden. Toen Christel haar bagage klaar stond om in te checken bleek dat onze vriend op de ambassade van Togo op mijn paspoort de verkeerde data had ingevuld. Christel zou op 21/7 vertrekken, ik op 25/7. Ik dacht dat de vloer onder mijn voeten wegzakte toen ik de balie hostess met een lieve stem hoorde zeggen: "Het spijt me mevrouw maar uw paspoort kan ik niet aannemen, U kan niet vertrekken want uw visum is niet geldig! Gaat u compagnon dan alleen vertrekken ?" Met tranen in de ogen staar ik Christel aan en zeg haar dat ze moet vertrekken en dat ik het probeer op te lossen... De wanhoop nabij stuurt de dame mij bij een specialist ter zake die voor mij uitpluist wat mijn mogelijkheden zijn, hij raadt me aan de ambassade te bellen ondertussen en zegt me dat ik echt niet mag vertrekken met deze documenten. Plots zie ik al mijn plannen met de Togokids waar ik zo lang naar heb uitgekeken in het water vallen. Huilend en compleet overstuur probeer ik de ambassade te bellen, 3 keer, 4 keer, 5 keer, geen antwoord... Ik overweeg een nieuw ticket te kopen aan de balie van Air Maroc om dan enkele dagen later na te reizen als op dat moment de specialist opnieuw aan de balie verschijnt met een papier in de hand en de woorden: "We kunnen u toch laten vertrekken mevrouw". Iedereen roept het uit! Christel en ik vliegen elkaar in de armen en er vloeien links en rechts nog meer tranen van emotie... Oef! Wijlen weg!
Na het afscheid van onze familie, puffen we uit bij een cola en bekomen we van de grootste emoties en vraag ik haar lachend: "Ken je die film waar Michael Douglas in speelt: The game?" Awel, t was precies voor ons al zover! Even later stappen we in het vliegtuig, een man naast ons neemt plaats en steekt zijn leesboek in de flap van de zetel voor hem... EN GELOOF HET OF NIET, de titel van het boek : The Game!
Ik zou zeggen: let the game begin!