Talibés afkopen van de marabouts

Die vrije halve dag waar ik het over had... die is er niet echt van gekomen. Donderdag gaan we met de kinderen op excursie naar de dierentuin van Dakar, een sponsoring
van Mitsubishi Belgie. 80 kinderen zullen deelnemen, dus er is een hele hoop voorbereiding voor nodig. Bovendien hebben we van de marabouts hiervoor een schriftelijke toestemming nodig. Maar alvorens een bezoek te brengen naar enkele "daara's", vertrek ik met 4 collega's naar de markt om inkopen te doen. Vermits de kinderen al maanden enkel vis met rijst eten,
besluiten we in onderling overleg om couscous met kip te maken. Kip is hier het duurste vlees. We keren terug met 10 kippen, 15 kilo couscous, de nodige groenten en andere ingredienten, 12 flessen frisdrank, 15 kilo bananen, en 80 apart verpakte koekjes. Een echt
feestmaal zal het worden. Er is weinig tijd om te eten en ook het dagelijks half uurtje siesta zit er vandaag niet in.
Samen met Fatou en Awa, de ene helft van de tweeling, trek ik naar de dermatoloog. Het kind heeft een heleboel wratten in het aangezicht en ik heb haar beloofd om samen naar de dokter te gaan en deze te laten verwijderen. Jammer genoeg heeft de dermatoloog zijn spreekuur die
dag verplaatst naar de voormiddag en is hij dus niet meer aanwezig bij onze aankomst. Ik merk
dat afspraken hier in Senegal moeilijk te maken zijn... De ontgoocheling staat op Awa haar
gezicht te lezen. We spreken af om maandagochtend opnieuw te proberen.
Omdat de "daara" waar het project 2 barakken voor heeft aangekocht vlakbij is, gaan we kijken of de werken al vorderen, vermits deze vandaag zouden geplaatst worden. We nemen ook de papieren mee voor de toestemming voor de uitstap, 2 vliegen in één klap! Dat ik gisteren
dacht dat ik het ergste had gezien qua inrichting van een "Daara"... wel het kan dus nog erger. Dat hier het project geld heeft uitgetrokken om barakken te laten installeren is
meer dan een noodzaak. De 25 talibés slapen onder een afdak gemaakt van rijstzakken. De barakken zijn nog niet toegekomen, Fatou belt de ondernemer en die garandeert ons dat
ze morgen er zeker zullen staan. Vrijdag gaan we opnieuw langs om te controleren. Ik spreek af met Fatou om alsnog de tapijten voor de 2 barakken zelf te kopen. Fatou verzekert mij dat ze er zal op toezien dat de tapijten effectief in de barakken zullen blijven liggen
en dat ze met de marabouts hier duidelijke afspraken over zal maken. Ik ontmoet er de 2 marabouts, kerels van ongeveer 27 jaar jong, allebei mooi uitgedost, een gloednieuwe gsm
op zak, een dure zonnebril op hun neus... Ik heb moeite om mijn gevoel van walging te verstoppen, maar ja, als ik wil dat de talibés mee mogen op uitstap morgen, kan ik niet
anders dan vriendelijk zijn. Er wordt lang onderhandeld over de toestemming voor de kinderen
en na een gesprek van maar liefst 3 uur lang, worden uiteindelijk de papieren getekend en... geloof het of niet... Fatou overhandigt hen een envelop met geld. Geld dat het project betaalt om de kinderen mee te krijgen op uitstap omdat ze heel de dag afwezig zullen zijn
en dus niet op straat kunnen bedelen. Dit betekent een verlies van inkomsten voor de marabouts.
De marabouts staan enkel toe om de kinderen mee te geven als het project voor deze som geld
op tafel legt. Je moet hier echt naast de marabouts kunnen kijken en enkel het belang van de talibés vooropstellen... Met 25000 CFA (zo'n 40 euro) komt uiteindelijk het groene licht.
Ik breng de avond door bij Hanne, Moussa en zijn broer. We keuvelen voor de deur bij een lekkere tas thee en voor ik het besef is het al middernacht voor ik in bed lig.