Slaveneiland Goree

Zondagochtend doe ik het rustig aan, ik ruim mijn kamer op, ga naar de bakker, spring even binnen bij Fatou, drink een koffie in de Via Via. Ik kom er Djigi tegen, onze jembee leraar van het project. Hij probeert me 10000 CFA te ontfutselen voor nieuwe snaren voor zijn gitaar. Jammer, maar dit is een brug te ver! Bij mijn weten staat er geen bordje met "bank" boven mijn hoofd. Tja... al mijn weldoenerij gaat rond als een vuurtje en dan trek je
natuurlijk ook anderen aan... Ik besef dat "neen" zeggen in dit geval mij net iets makkelijker afgaat. Mijn prioriteit gaat naar de kinderen hun welzijn, basisbehoeften en gezondheid.
"s middags spreek ik af met mijn gastfamilie om het slaveneiland Goree te gaan bezoeken.
Mijn gastfamilie is fantastisch. Een leuk, rustig jong gezin met 2 dochters, 5 en 9 jaar oud.
Het gezin leeft relatief in goede omstandigheden. Hun huis is goed ingericht en alles is voorhanden. Toch verbaas ik mij over het feit dat de moeder en de kinderen nooit eerder op Goree zijn geweest. De vader, Ousien, is militair en ging vaak naar Goree met het leger voor oefeningen.
Hun levensverhaal boeit mij enorm. Zijn vrouw Thiane is eigenlijk zijn nichtje, een geregeld huwelijk
van de familie, toch zijn ze al 12 jaar getrouwd en gaan ze heel lief met elkaar om.
Bewonderenswaardig...zeker als je weet dat hij meerdere malen voor oorlogsmissies voor lange
tijd niet thuis is geweest. De littekens op zijn bovenlichaam liegen er niet om, hij kroop
al meerdere malen door het oog van de naald. Deze man heeft heel wat meegemaakt. Zijn familie betekent alles voor hem.
Omdat ik niet echt een geschikt cadeau vond om hen te geven voor hun gastvrijheid en goede zorgen
tijdens mijn verblijf, schenk ik hen deze familie-uitstap. Ze zijn in de wolken.
Met de boot vertrekken we na het middagmaal, ja ... jullie lezen het goed, Heidi heeft er zelfs een boottocht voor over gehad... weliswaar met klamme handen, een verfrissingsdoekje onder mijn neus en een flinke dosis Touristil heb ik de boottocht overleefd :-)
Op het eiland bezoeken we één van de grootste slavenhuizen van het eiland. De verhalen van de gids brengen ons terug in de tijd dat Goree het centrum van de wereld was voor de verhandeling van slaven. Tijdens onze wandeling op het eiland ontdekken we huizen die me
doen denken aan de serie "North and South".
Het is een zalig moment van ontspanning, het gezin geniet met volle teugen en hun dankbaarheid
doet me veel plezier. Om 20u zijn we terug thuis en de kinderen slapen allebei al van tijdens de taxirit. Ik neem snel een douche en Ousien begeleid me naar Hanne thuis waar haar afscheidsfeestje voor de vrienden doorgaat. Hanne vertrekt dinsdag en ik moet eerlijk toegeven dat ik haar niet graag zie vertrekken. Ze was al die dagen mijn steun en toeverlaat. Zonder haar
had ik mijn draai hier nooit zo snel gevonden. We spreken af om in september bij mij thuis een Senegalese avond te organiseren. Ik kijk er al naar uit om met de Senegalese vrienden gezellig bij te praten! Hanne, ik wens je een fijne terugreis naar Belgie en veel geluk
met Moussa. Jullie zijn een prachtig paar, voor elkaar gemaakt!