Kleine wasjes, grote wasjes... doe je zonder Miele

Deze morgen sta ik niet in voor het ontbijt voor de kinderen. Ik vertrek meteen met Clémence naar de markt voor de wekelijkse inkopen, groenten en vis. Op de markt haal ik mijn
fototoestel boven, na wat aandringen slaag ik er toch in om links en rechts een foto te nemen. Jammer dat ik de geuren niet op foto kan vastleggen. Dit is voor mij een fascinerende plek, de vele kleuren, de geuren en de sfeer.... Met zo'n 20 kg eten keren we met de "clando"
(alternatieve taxi) terug naar het tehuis. Daar is ondertussen het internet opnieuw in werking gesteld en ik profiteer om snel wat foto's op mijn blog te plaatsen.
Om 11u neem ik de klas van Dominque over en splits ik de groep op in 2 niveau's om het leren schrijven vlotter te laten verlopen. De kinderen zijn zo fier met hun eigen persoonlijke schrift! Na afloop van de les hou ik Sey Saw alleen in de klas. Gedurende een kwartiertje
probeer ik met hem de letter a en e te schrijven. Het verloopt moeizaam en het kind weent van wanhoop. Hij beseft zeer goed dat hij veel trager is dan de rest van de kinderen en dat
hij een groot probleem heeft om dingen aan te leren. Ik vraag hem of hij wil stoppen maar hij vraagt om door te gaan. Ik probeer mezelf te vermannen en ga nog een twintigtal minuten door met de privé-les. Na afloop krijg ik een dikke knuffel uit dankbaarheid... de krop in
de keel...
De talibé die vrijdag langskwam voor verzorging van het gat in zijn been komt niet opdagen. Ook Fatou maakt zich zorgen en zal later op de dag bij de Marabout langsgaan om te zien of ze hem daar ter plekke niet mag verzorgen.
Na het eten krijg ik mijn eerste echte Senegaleze huishoudles van Clémence, de was! Neen, hier geen Miele maar wel 2 stevige handen, een ton water en een stuk zeep zorgen
voor propere kleren. Ik wrijf me de ziel uit het lijf en mijn collega's gaan kapot van het lachen. Dit is geen werk voor watjes! Na een uur schrobben en spoelen hangen mijn kleren op de draad, min of meer proper, te drogen. Mijn handen vertonen blaren van het schrobben,
tja, ook niks gewoon hé :-)
's Avonds eet ik iets kleins in de Via Via en schrijf ik verder aan mijn verhalen.
Deze week staat er al heel wat op het programma. Morgen gaan Fatou en ik naar het weeshuis in Dakar medicijnen voor de baby's brengen. Woensdag ga ik met Awa, één stuk van de tweeling, naar de dermatoloog om er de wratten in haar gezicht te laten verwijderen. Donderdag maken
we met de kinderen een daguitstap naar een dierenpark, daarvoor heeft Mitsubishi Belgie een apart budget voor uitgetrokken. Volgend weekend staat er al een bezoek naar het slaveneiland Gorée op de planning en zaterdag zal ik met Fatou heel de dag optrekken. Zij heeft me beloofd
om naar de kleermaker te gaan om er een Senegalese outfit te laten maken en als alles goed gaat kan ik zaterdagavond naar een worstelwedstrijd met Dominque.
Tja, geen toeristische uitstapjes voor mij, maar wel zoveel mogelijk ontdekken wat het echte leven in Senegal te bieden heeft...