Inpakken, nog 30 dagen en wegwezen

De laatste rechte lijn, nog 30 dagen en we staan weer met ons hebben en houden op Zaventem voor hopelijk alweer een mooi Togolees avontuur. De inzameling van het materiaal liep als een trein. Het enthousiasme van vrienden, kennissen en bedrijven was groot en we hebben weer kilo’s te kort om alles met ons bagage mee te kunnen nemen. Het noodzakelijkste kreeg natuurlijk de prioriteit maar dat wat niet mee kan, zal met de volgende container wel op bestemming geraken. Ik wil nu alvast iedereen bedanken die van ver of dichtbij ervoor zorgden dat de inzameling van het materiaal zo succesvol verliep. De volledige namenlijst volgt nog samen met wat foto’s.

De persoonlijke voorbereidingen zijn ondertussen afgerond. Het visum voor Togo is met Afrikaanse horten en stoten binnengekomen. We zijn er klaar voor en tellen de dagen af. Vorige week, tijdens ons bezoek aan de Togoleese ambassade, hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om onze 2 nieuwe reisgenoten, de papa en de Max, de zoon van Christel, al eens te trakteren op een eerste Afrikaanse maaltijd in de Matongé wijk in Brussel. Kwestie van hen al wat in te wijden. Daar kwamen we tot de vaststelling dat onze papa best zweetbandjes kan meenemen op reis… van het pikante eten brak hem het zweet letterlijk uit…
Het zal voor de 2 nieuwelingen een nog grotere cultuurschok zijn dan wat ik in mijn eerste jaar Afrika mee heb gemaakt. Ik leefde toen op de rand van de grote stad Dakar en twee jaar geleden verbleven Christel en ik bij Sylvia in haar appartementje in de Togoleese hoofdstad Lomé. In dergelijke grootsteden heb je toch nog wat meer westerse mogelijkheden. Onze bestemming nu is het dorpje Wli. Een klein broussedorpje ver van alle “Afrikaanse luxe”. Water uit de kraan of elektriciteit kennen ze er niet. Gelukkig is het weeshuis van Joko Togo al redelijk goed uitgerust met het wateropvangsysteem en de zonnepanelen voor een klein beetje stroom. Maar toch, het zal een ander leven zijn.
Enkele dagen geleden kregen we het goede nieuws dat de auto (Bernar de car), waarvoor we afgelopen zomer aan de Dodentocht in Bornem deelnamen, op het einde van deze maand zal geleverd worden in het weeshuis. Fantastisch om met je eigen ogen te kunnen zien hoe goed onze centjes weer werden besteed.

Ontdek onze eerste avonturen met Benar de car op deze blog. Lees meer over de wondere wereld van het dorpje Wli, het leven zoals het is van de kindjes van Joko Togo maar ook de fantastische warmte die het arme Togoleese volk uitstraalt. Hopelijk beleven jullie veel leesplezier aan onze belevenissen.